Obwód modulatora audio-wideo składa się z tranzystora Q1 z jego rezonansowym obwodem strojonym, utworzonym przez cewkę indukcyjną L1 i kondensator dostrajający VC1, oscylujący z częstotliwością VHF High kanału 5. Tranzystor Q2 z jego strojonym układem utworzonym z cewki SIF i wbudowanym kondensatorem tworzy oscylator. Sygnał audio podany na wejście do Q2 powoduje modulację częstotliwości sygnału oscylatora 5,5 MHz. Wyjście stopnia 5,5 Mhz FM jest połączone ze stopniem miksera przez kondensator C8, podczas gdy sygnał wideo jest połączony z emiterem Q1 przez kondensator C4 i zmienny rezystor Cewka L1 może być nawinięta na rdzeń 3 mm za pomocą emaliowanego drutu 24SWG, podając 4 skręty. Kalibracja/regulacja obwodu również nie jest bardzo trudna. Po doprowadzeniu do obwodu zasilania 12V DC i dostrojeniu telewizora do odbioru kanału VHF (H) należy dostroić trymer VC1.

T1 - TRAN-2P3S  L1 - 1mH Obwód nadajnika telewizyjnego przedstawiony w tym poście zawiera europejską standardową częstotliwość FM dla łączy audio i wideo. Odnosząc się do obwodu, Q1 jest skonfigurowany jako przedwzmacniacz do wzmacniania modulowanego wejścia audio.
Opis obwod Q2 jest zasadniczo odpowiedzialny za realizację kilku ważnych funkcji: wzmacnia częstotliwość nośną generowaną przez obwód zbiornika, a także moduluje sygnał wejściowy na tych falach nośnych. Wstępnie wzmocnione sygnały audio ze stopnia Q1 są podawane do stopnia Q2 u jego podstawy dla zamierzonych działań modulacyjnych. Jak wiemy, wszystkie obwody nadajnika wymagają konwencjonalnego obwodu „zbiornika” zawierającego cewkę indukcyjną i kilka kondensatorów do generowania fal nośnych. Również tutaj obwód zbiornika staje się konieczny i jest tworzony przez wstawienie C5, L1. Ta sieć zasadniczo generuje kluczowe fale nośne. Sygnał wideo, który musi zostać nałożony na sygnał audio, jest podawany do emitera Q2 przez rezystor zmienny R7 w celu realizacji zamierzonego procesu modulacji.

Złożony sygnał (audio/wideo) po modulacji przez Q2 i stopnie obwodu zbiornika jest dalej podawany do podłączonej anteny A1 w celu ostatecznej transmisji do atmosfery, aby mógł zostać odebrany przez określony telewizor w pobliżu. Proponowany obwód nadajnika telewizyjnego wymaga do działania dobrze regulowanego, stabilizowanego zasilania 12V. Najlepiej byłoby, gdyby akumulator 12 V dawał lepsze wyniki dzięki znacznie czystszemu DC, wolnemu od wszelkich możliwych zmarszczek i szumów. Schematy obwodów Niektóre ważne punkty: Rzeczy, które należy wziąć pod uwagę podczas budowy tego obwodu nadajnika telewizyjnego w domu: Do tego projektu najlepiej użyć dobrze zaprojektowanej szklanej płytki epoksydowej. W przypadku cewki indukcyjnej L1 użyj super emaliowanego drutu miedzianego o grubości 24 SWG i nawiń 4 zwoje o średnicy 6 mm na dowolną nieprzewodzącą formę, taką jak papier lub plastik.

 T1 można zastąpić dowolnym standardowym transformatorem audio typu, który był powszechnie używany w starszych zestawach tranzystorowych i radioodbiornikach na stopniu wzmacniacza wyjściowego. Antena nie ma większego znaczenia, może być dobrym przewodnikiem prądu o długości około stopy, takim jak drut miedziany. Możesz wypróbować różne długości, aż uzyskasz optymalną odpowiedź z obwodu nadajnika telewizyjnego. Częstotliwość pracy tego urządzenia może mieścić się w zakresie od 50 do 210 MHz. Kompatybilność tego obwodu jest dobra z systemami PAL B/C. Możesz mieć trochę zabawy z C8, który może być nieco podrasowany, aby uzyskać ekstremalną dokładność z wydajnością obwodu.

Odpowiedzią na to jest to, że preferowana jest prosta demodulacja w odbiorniku telewizyjnym i odbywa się to za pomocą detektora obwiedni, który po prostu potrzebuje fali nośnej, podczas gdy niedopuszczalne zniekształcenia powstałyby, gdyby nagle stłumić wstęgę boczną. Częściowe tłumienie wstęgi bocznej nie jest zatem konieczne w przypadku modulatora telewizyjnego do domowego ogrodu i kuchni, chociaż trzeba dostroić się do „dobrego” wstęgi bocznej.

FIGURA 5.

Obwód Modulator UHF przedstawiony na rysunku 3 składa się z dwóch części: oscylatora z FET T1 i linią paskową L1 oraz właściwą część modulatora z D1 i linią paskową L2. Dwa trymery (C6 i C7) umożliwiają strojenie w zakresie od ok. 430 do 600 MHz. Regulacja modulatora telewizyjnego odbywa się w następujący sposób: Po pierwsze, telewizor powinien być dostrojony do wolnego kanału telewizyjnego UHF (najlepiej o dość niskiej częstotliwości; czyli mniej więcej w zakresie między kanałami 21 i 30). Trymer C6 jest teraz obracany, aż pojawi się nośnik (obraz stanie się wtedy ciemny). Ponieważ modulator telewizyjny dostarcza dość duży sygnał, należy teraz sprawdzić całe pasmo UHF, aby upewnić się, że telewizor został dostrojony do prawidłowego sygnału, a nie do jakiegoś fałszywego produktu, który tuner telewizyjny jest podekscytowany. Jeśli strojenie jest w porządku, C6 powinno być w połowie drogi. Regulacja za pomocą tego trymera jest również dość zgrubna (ok. 1 MHz/° obrót), więc dostrojenie należy wykonać za pomocą telewizora. Po dostrojeniu się w ten sposób do niemodulowanej fali nośnej, sygnał wideo jest doprowadzany do P1, wycieraczka tego potencjometru regulacyjnego musi znajdować się między dwoma skrajnymi położeniami. Telewizor należy teraz wyregulować, aby uzyskać możliwie najostrzejszy obraz, niezależnie od tego, czy pracuje, czy stoi w miejscu. W przypadku P1 modulacja jest wtedy osłabiona do tego stopnia, że widać tylko obraz lub, jeśli obraz był już zsynchronizowany, rzecz wypada z synchronizacji. Trymer C7 jest teraz ustawiony na maksymalny kontrast, po czym głębokość modulacji z P1 jest również ustawiona na maksymalny kontrast. Głębokość modulacji dodatkowego kanału dźwiękowego można ustawić za pomocą potencjometru regulacyjnego P2. Wyciek Elektora W opisie budowy modulatora drobny szczegół, który jest ważny dla prawidłowego funkcjonowania, jest nieco trudny do wywnioskowania z tekstu. Zanim szyna koncentryczna zostanie przylutowana do PCB (po tym też jest dozwolone, ale wtedy jest to trochę trudniejsze), „zimny” koniec stripfine L2 musi być uziemiony. Można to zrobić wkładając kawałek drutu montażowego przez znajdujący się tam otwór w miejscu wskazanym strzałką i przylutowując go zarówno do góry, jak i dołu płytki PCB.