Strajk Kobiet to kilka protestów w jednym. Wyrażenie wściekłości na to, że Polska przez ostatnie 30 lat traktowała kobiety fatalnie. Pokoleniowy bunt młodzieży, wpisujący się w falę co ćwierć wieku powtarzających się rewolucji. A na końcu ściśle polityczny sprzeciw wobec obecnej władzy. Nie da się go zbagatelizować, nie da się go zignorować. Trzeba próbować go zrozumieć.

Protesty przeciwko zaostrzeniu przepisów dotyczących aborcji w Polsce Protesty przeciwko zaostrzeniu przepisów dotyczących aborcji w Polsce – masowe, antyrządowe protesty społeczne, które rozpoczęły się w Polsce po wyroku wydanym 22 października 2020 przez Trybunał Konstytucyjny, który orzekł, że możliwość aborcji z powodu ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu jest niezgodna z konstytucją.

Protesty odbyły się w kilkuset miastach w Polsce i w ponad stu miastach poza polskimi granicami. Manifestujący stosowali m.in. blokady w ruchu drogowym. 28 października policja odnotowała w całym kraju 410 protestów, w których uczestniczyło ponad 430 tys. osób. W samym Wielkim Marszu na Warszawę 30 października wzięło udział ok. 100 tys. osób. Były to największe demonstracje w Polsce od czasu przemian ustrojowych w 1989 roku, a w ocenie niektórych komentatorów najliczniejsze protesty uliczne w historii Polski. Na protestach wznoszono hasła przeciwko rządzącej partii Prawo i Sprawiedliwość oraz antyrządowe, postulujące poszanowanie praw kobiet (w tym prawa do legalnej aborcji, którego Ogólnopolski Strajk Kobiet domagał się „bez kompromisów”), antyklerykalne (opowiadające się za rozdziałem Kościoła od państwa), a także antykatolickie.

 Protestowano m.in. pod siedzibą Trybunału Konstytucyjnego, pod lokalnymi siedzibami PiS, pod domem Jarosława Kaczyńskiego na Żoliborzu, pod Sejmem, a także w kościołach oraz przed rezydencjami biskupów, jako że polski episkopat poparł decyzję o zaostrzeniu prawa aborcyjnego. Protesty były szeroko komentowane w mediach międzynarodowych, a w Polsce wzbudziły ożywioną debatę na temat stanu prawnego określającego możliwość przerywania ciąży. W badaniach opinii publicznej przeprowadzonych w przeciągu miesiąca od wybuchu protestów, większość respondentów była przeciwna decyzji Trybunału Konstytucyjnego, wyrażała poparcie dla protestów (w zależności od badania popierało je 54–70% osób), a odpowiedzialnością za wywołanie konfliktu obarczała rząd.

W Polsce od lat 90. XX wieku obowiązuje jedno z najbardziej restrykcyjnych w Europie ustawodawstw w kwestii przerywania ciąży. Na restrykcyjny charakter polskiego prawa w kwestii aborcji niejednokrotnie wskazywały organy traktatowe ONZ w swoich uwagach, kierowanych do rządu polskiego w latach 1997–2007. Na mocy ustawy z 7 stycznia 1993 o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży – tzw. kompromisu aborcyjnego – legalna aborcja dopuszczalna jest jedynie w trzech przypadkach:

gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety, gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu oraz gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego. Jesienią 2019 stu dziewiętnastu posłanek i posłów PiS, Konfederacji i PSL–Kukiz’15 złożyło do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o zbadanie zgodności z konstytucją przepisów dotyczących przerywania ciąży ze względu na duże prawdopodobieństwo ciężkich i nieuleczalnych wad płodu. Przesłanka ta stanowi podstawę dokonywania 97% legalnych aborcji w Polsce – zgodnie z danymi przedstawionymi przez Ministerstwo Zdrowia, w 2019 na 1110 przerwanych legalnie ciąż 1074 było spowodowane ciężkimi i nieodwracalnymi wadami płodu.

  Protesty przeciwko zaostrzeniu prawa aborcyjnego odbyły się w kwietniu 2020 w Warszawie, Gdańsku, Bytomiu, Szczecinie i Opolu. 19 października 2020, w geście solidarności z polskimi kobietami, 111 europarlamentarzystów wystosowało apel do Sejmu, który był uczestnikiem postępowania przed TK. Europarlamentarzyści w swojej odezwie zawarli też „poważne obawy wyrażone przez cały Parlament i Komisję Europejską dotyczące respektowania praworządności w Polsce”, w zakresie funkcjonowania obecnego Trybunału Konstytucyjnego z nieprawomocnie wybranymi sędziami.

Ogólnopolski Strajk Kobiet (OSK) – polski feministyczny ruch społeczny, który powstał we wrześniu 2016 roku. Został zawiązany w proteście wobec odrzucenia przez Sejm RP projektu ustawy „Ratujmy kobiety” i jednoczesnego skierowania do prac w komisji projektu „Stop aborcji”. Odpowiedzialny za organizację Czarnego Poniedziałku – akcji protestacyjnej, która odbyła się równocześnie w 147 miastach Polski. 23 września 2016 roku Sejm RP odrzucił obywatelski projekt ustawy Komitetu Ratujmy Kobiety, liberalizujący prawo aborcyjne. 25 września partia Razem zorganizowała 9 manifestacji pod hasłem „#czarnyprotest” w największych miastach Polski. Występująca na zgromadzeniu we Wrocławiu Marta Lempart przypomniała o strajku kobiet w Islandii z 1975 roku i wezwała do protestu kobiet w Polsce 3 października 2016 roku, inicjując powstanie OSK. W mediach społecznościowych (szczególnie na portalu Facebook) zawiązały się lokalne komitety organizacyjne Strajku oraz ogólnopolski komitet wsparcia Strajku we Wrocławiu. Koordynatorki ustaliły formę akcji: powstrzymanie się kobiet od wykonywania pracy, czarny ubiór, udział w protestach.
3 października w 147 polskich miastach odbyły się zgromadzenia pod hasłem „Czarny Poniedziałek / Ogólnopolski Strajk Kobiet”. Liczbę osób uczestniczących w wydarzeniach szacowano na od 98 do 200 tysięcy. 6 października 2016 roku Sejm odrzucił projekt ustawy „Stop aborcji”
 

Międzynarodowy Strajk Kobiet Wydarzenia w Polsce uzyskały zasięg w międzynarodowych mediach, a polskie działaczki postanowiły podjąć współpracę z organizacjami kobiecymi z innych krajów. W wyniku tego powstała inicjatywa Międzynarodowego Strajku Kobiet, którego OSK jest częścią.
8 marca 2017 roku, w Międzynarodowy Dzień Kobiet, w 54 krajach odbyły się manifestacje środowisk kobiecych, nawołujące do powstrzymania przemocy wobec kobiet, liberalizacji prawa aborcyjnego w poszczególnych krajach i zrównania szans kobiet w społeczeństwie
 

1 listopada 2020 Ogólnopolski Strajk Kobiet powołał do życia Radę Konsultacyjną. Rada ma przekuć w rozwiązania prawne postulaty zgłoszone OSK przez tysiące protestujących po wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie aborcji.

Kobiety z całej Polski jadą do Warszawy. W piątek 30.10.2020 w stolicy ma się odbyć gigantyczny protest przeciwko decyzji Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z którą aborcja w przypadku dużego prawdopodobieństwa ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu, albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu jest niezgodna z konstytucją. Główny protest ma się odbyć w stolicy, ale kobiety prawdopodobnie będą strajkować na ulicach niemal wszystkich miast w kraju.